Van commercie naar de zorg

Per jaar maakte hij als accountmanager vele tienduizenden autokilometers. Tot hij bij zichzelf te rade ging: “Moet ik dit blijven doen tot aan mijn pensioen? Dat zag ik niet zo zitten.” Via gesprekken met vrienden, oriënterende bezoeken aan opleidingen en overleg met zijn echtgenote Charlotte besloot Roy Hulsen (41) het roer om te gooien. Hij ging in de zorg aan de slag.

Voor een commercieel ingesteld persoon zette Hulsen een opmerkelijke stap. “Het draaide in mijn vorige baan niet om mensen, maar om het halen van targets”, vertelt Roy. “Ik miste het persoonlijk contact met mensen. Het leek me leuk om ook in mijn werk iets voor mensen te kunnen betekenen. Op zoek naar een alternatieve baan sprak ik met verschillende mensen, bezocht open dagen van scholen en na een sollicitatie bij Lunet ben ik vorig jaar april gestart met een tweejarige opleiding voor zij-instromers in de zorg. Eenmaal per twee weken krijgen we voornamelijk online les. De andere dagen werk ik 30 uur per week bij Eckartdal. De eerste periode van 10 maanden heb ik gewerkt met mensen die ernstig meervoudig beperkt zijn en een laag ontwikkelingsniveau hebben. Sinds 1 februari werk ik met mensen met complex gedrag. Dat zijn vaak mensen met een autisme en een bijkomende handicap.”

Hulsen startte zijn opleiding met 25 mensen in de klas. “Het is een gevarieerd gezelschap van 32 tot 54 jaar. Er zit van alles bij. Nu zitten we nog met 18 klasgenoten. Het is pittig, want naast je werk en opleiding moet je tien tot vijftien uur aan zelfstudie doen. Je moest bovendien opnieuw leren leren, dat viel door het nieuwe werkveld niet mee. Toch heb ik geen moment spijt gehad dat ik van baan ben veranderd. Ik voelde me niet prettig meer in mijn vorige baan, je blijft maar zitten want er moet brood op de plank komen. Belangrijk voor mij waren mijn vaste werkplek begeleiders. Zij gaven mij rust en houvast”.

Hulsen wil met zijn verhaal anderen inspireren. “Werken in de zorg biedt veel kansen. Het is een mooi beroep.”

Glimlach en knuffel
De mensen waar Roy Hulsen zich dagelijks op richt, geven hem veel voldoening. “Het is een wereld van verschil en even wennen. De groep waar ik nu mee werk, communiceert weinig. Een glimlach of een knuffel doen heel veel. Een kwetsbare groep helpen, iets betekenen voor iemand die het zelfstandig niet kan, dat geeft mij persoonlijk veel voldoening.”